ببینید | خنده به وضع موجود!

از او به‌عنوان توانمندترین نمایش‌نامه‌نویس بریتانیایی پس از شکسپیر و نافذترین رساله‌نویس پس از جاناتان سوییفت، هجونویس ایرلندی، یاد می‌کنند. برنارد شاو همچنین یکی از برترین منتقدان موسیقی و تئاتر نسل خود محسوب می‌گردد. او از مؤسسین مدرسه اقتصاد لندن بود. اما حواشی بسیاری هم در زندگی خود داشته است به عنوان مثال او در اواخر دهه ۲۰ به تحسین دیکتاتور‌های چپ و راست از جمله موسولینی و استالین پرداخت و البته در ۹۴ سالگی در حالی که از دریافت تمام نشان‌های ملی خودداری کرده بود از دنیا رفت. 

 تربیت اداری، مرا طوری بار آورده بود که عادت پیدا کرده بودم به عنوان یک شرط اساسی برای فعالیت ـ که کاملاً با کاهلی فرق دارد ـ، روزانه به طور مرتّب، کاری را به انجام برسانم. من می‌دانستم چنانچه این کار را نکنم، هیچ گونه پیشرفتی نخواهم کرد و شیوه دیگری هرگز کتابی نخواهم نوشت. برای انجام دادن این منظور، مقداری کاغذ سفید در یک اندازه مخصوص تهیه کرده، آن‌ها را تا می‌کردم و هر روز خود را مجبور می‌نمودم ـ چه در ایام بارانی و چه آفتابی، ۵ صفحه خود را در وسط یک سطر، به پایان می‌رساندم، بقیه اش را برای روز بعد، نگاه می‌داشتم. از سوی دیگر، چنانچه روز خود را به هدر می‌دادم، روز بعد، دو برابر کار می‌کردم تا روز تلف شده قبلی جبران شود. بدین ترتیب، من در عرض پنج سال، پنج رمان نوشتم!

 جورج برنارد شاو حرفه نویسندگی‌اش را در سال ۱۸۷۹ آغاز کرد، اما تا سال ۱۹۳۱ ناشری برای چاپ آن پیدا نکرد.
او در سال ۱۹۲۵ و در سن ۶۸ سالگی برنده جایزه نوبل شد. 
هرساله فستیوال شاو برگزار می‌شود و طی آن حدود ۸۰۰ اجرا در آنجا روی صحنه می‌رود.
او ۶۰ نمایشنامه از خود به جای گذاشت و در آثارش تلفیقی از طنز معاصر و تمثیل تاریخی را به کار می‌برد.
همچنین او در سال ۱۹۳۸ جایزه آکادمی اسکار را برای بهترین فیلمنامه اقتباسی دریافت کرد.